Maand gedicht juni 2020

HOUTWOLPLANTSOEN 210

                   voor Marco, Georgine

                   Angela, Tom

 

We hadden kleuren

meegebracht. Rood boog

zich over geel, blauw

duwde tegen groen.

 

Er was een ogensluitend wit

dat tussen onze meegebrachte

kleuren begon te rivieren.

 

Bij het afscheid stond je

midden in de kamer, je trok

de kleuren naar je toe.

Het wit sloot in onze handen.

 

(F.A. Brocatus - ongepubliceerd, bij het afscheid van Marco Wiertz (1965 - 2020))

Maand gedicht mei 2020

LA FEMME TATOUéE

        vrij naar "Ils me disent que tu me trompes" Paul Verlaine

 

Ze zeggen dat jouw ogen de mijne

wegschuiven maar ze kijken tegen

jouw achterhoofd. Ze zien je in de

verte en denken dat je mij vermijdt.

 

Ze zeggen dat jouw tong wellustig

de aandacht op jouw lippen likt.

Ze zien niet dat een kus van jou mijn

mond in een fluwelen wolfsklem zet.

 

Ze weten niet hoe ik de tijger op jouw dijbeen

tot leven wek, de richting van de boa constrictor

rond jouw heupen sneller ademend volg en volg.

 

Ze weten niet hoe de getatoueerde vleugels

op jouw schouderbladen mij vervoeren als ik

onder twee blauwe tranen bij je binnenglijd.

 

(F.A. Brocatus - Vertalersweelde - Verlaine in de handen van Baardman, Mulder en De Jong - Stichting Spleen Amsterdam 2020 - blz.49)

Maand gedicht april 2020

EEN DOORNGEKROONDE DAG

 

Bomen staan ietwat verweesd

en wolken maken vlekken in

de lucht. Het water waarlangs

ik fiets staat hoog, het oppervlak

 

breekt en twee blauwe reigers

klapwieken weg. Eenmaal terug

thuis leg ik kamer na kamer tot

huis, ik open een raam en denk

 

plots aan wie er niet meer zijn.

Vandaag is een doorngekroonde 

dag waarop ik middels springerige

elektronische beelden met verre

 

geliefden in quarantaine spreken mag.

 

(F.A.Brocatus - ongepubliceerd - geschreven terwijl de hele wereld geteisterd wordt door het coronavirus en wat betreft het sociale leven de pauzeknop ingedrukt is)

Maand gedicht maart 2020

LANDSCHAP

                   voor S.J.

 

 

Je hebt een rode naam en het ontcijferen van

wegwijzers op ooghoogte is je toevertrouwd.

 

Het landschap waardoor je reist is

metaalkleurig. Roestig als je pauzeert.

 

De horizon richt zich op. Je hoort het geluid

van een mes dat wolken losmaakt van bomen.

 

Jouw bloedbanen raken in de knoop als

een blikken stem zegt: bestemming bereikt.

 

(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)