DE KROON OP HET WERK

Zinnen worden door komma’s

onderbroken en dwingen ons

tot een pauze, er wordt met

cijfers en getallen gegoocheld:

goed nieuws is niet meer maar

minder en wij willen dat komma’s

naar links verplaatsen:

0,15 - 1,5 - 15, en wij wachten

hoopvol tot de afstand weer

mag verkleinen en zinnen

meermaals eindigen met

een dubbel uitroepteken!!

(F.A.Brocatus – geschreven voor Magazijn076, Breda)

WINTERLANDSCHAP

Er was een man, verder wandelaar genoemd,

hij zette zijn voeten in de sneeuw en telde zijn

passen. Hij was een wandelaar die uit zijn huis

vertrok met enkel bomen, wolken in gedachten.

De wandelaar had zich voorgenomen om zich

niet van het pad te laten brengen. Alleen maar

bomen en wolken en verder niets dat hem zou

kunnen verstoren. Het lukte een paar voetstappen

in de sneeuw lang. Plots vlogen kraaien op, was

er geritsel in de berm, dwarrelden bladeren voor

zijn voeten. De wandelaar schraapte zijn keel toen

een vrouw op een elektrische fiets hem passeerde.

De wandelaar zag hoe een rode handschoen uit haar

jaszak viel en twee kraaien om haar vingers vochten.

(F.A. Brocatus - gepubliceerd in De Vallei, jrg 10, nr.45, december 2020)

OGENBLIKKEN

                voor Pien Storm van Leeuwen (1945 - 2020)

We bereiden ons voor op het ogenblik

dat we elkaar niet meer kunnen spreken.

Onze woorden, onze zinnen verschuiven in

tragere landschappen: bomen, beken, dreven,

vennen, weiden, wolken. We zullen het altijd

blijven delen ook als we elkaar niet meer zullen

spreken. Onze handen verstillen. In lijnen,

in rimpelingen ontstaan vijvers. Ze zullen

bewaren wat we schreven, ze zullen vasthouden

wat we zwegen in een veelvoud van ogenblikken.

(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)