EXODUS

In aantal groeiend dragen zij tweekleurige banieren

en verscheuren de landkaarten aan de muren.

Hun nieuwe wereld ligt op de bodem van de schreeuw

van wie zij tegenkomen, zij havenen de hemel

daarboven, hakken wolken tot bloedende regen.

Uit aarde trekken zij de rook van in puin geschoten steden,

de adembenemende mist uit gebrandschatte dorpen.

Tralies voor de zon kunnen niet meer smelten, wegwijzers

verbuigen rivieren vullen zich met kadavers. Wrakken

en kapotgeslagen huisraad verbergen vluchtelingen.

Zij luisteren naar stemmen, naar vuren in de vlakten,

met de handen op de rug beschermen zij hun hoofden.

(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)

SENRYU

mooi zijn meisjes met

rugzakken in de regen

ze kijken niet om

(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)

HET GELUID DER STILTE

Zoals in een kamer het wachten 

van stoelen, een tafel, een bank,

een piëdestal met groene plant,

een mistig landschap op een schilderij.

Aanwezigheid van afwezigheid en muren

die dalen over de houten lambrizering tot in

de kieren van de eikenhouten vloerdelen.

(F.A.Brocatus - gepubliceerd in De Vallei, nr.49, jrg.12 maart 2022)

DE BEKORINGEN VAN HET LANDSCHAP

Er is een lijst die het landschap inkadert tussen

duimen en wijsvingers kijken de jagers, honden

duwen met kwijlende muilen tegen broekspijpen.

Op een afgesproken teken plooien de geweren.

Wilddrijvers bewegen stokken van de ene hand in de andere.

Bomen en struiken houden takken en bladeren in. Sap onder schors,

bloed onder pels. Het plotse fluitsignaal is kogelpuntscherp.

(F.A.Brocatus - gepubliceerd in De Vallei nr.49, jrg 12 maart 2022)