DE KROON OP HET WERK
Zinnen worden door komma’s
onderbroken en dwingen ons
tot een pauze, er wordt met
cijfers en getallen gegoocheld:
goed nieuws is niet meer maar
minder en wij willen dat komma’s
naar links verplaatsen:
0,15 - 1,5 - 15, en wij wachten
hoopvol tot de afstand weer
mag verkleinen en zinnen
meermaals eindigen met
een dubbel uitroepteken!!
(F.A.Brocatus – geschreven voor Magazijn076, Breda)
WINTERLANDSCHAP
Er was een man, verder wandelaar genoemd,
hij zette zijn voeten in de sneeuw en telde zijn
passen. Hij was een wandelaar die uit zijn huis
vertrok met enkel bomen, wolken in gedachten.
De wandelaar had zich voorgenomen om zich
niet van het pad te laten brengen. Alleen maar
bomen en wolken en verder niets dat hem zou
kunnen verstoren. Het lukte een paar voetstappen
in de sneeuw lang. Plots vlogen kraaien op, was
er geritsel in de berm, dwarrelden bladeren voor
zijn voeten. De wandelaar schraapte zijn keel toen
een vrouw op een elektrische fiets hem passeerde.
De wandelaar zag hoe een rode handschoen uit haar
jaszak viel en twee kraaien om haar vingers vochten.
(F.A. Brocatus - gepubliceerd in De Vallei, jrg 10, nr.45, december 2020)
OGENBLIKKEN
voor Pien Storm van Leeuwen (1945 - 2020)
We bereiden ons voor op het ogenblik
dat we elkaar niet meer kunnen spreken.
Onze woorden, onze zinnen verschuiven in
tragere landschappen: bomen, beken, dreven,
vennen, weiden, wolken. We zullen het altijd
blijven delen ook als we elkaar niet meer zullen
spreken. Onze handen verstillen. In lijnen,
in rimpelingen ontstaan vijvers. Ze zullen
bewaren wat we schreven, ze zullen vasthouden
wat we zwegen in een veelvoud van ogenblikken.
(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)
