Mei 2016
Zwart telde niet voor mooi in het verleden
Het werd pas mooi als het werd afgelegd,
Hoe vaak je ook andere kleuren hebt vermeden
Van zwart heb je dat nooit gezegd.
Je ziet haar liggen op het bed, zonder kleren,
Je ademt gejaagder en wenst haar schoonheid
Veel dichterbij, het lijkt alsof het haar niet kan deren,
Je nadert stap voor stap het duurt een eeuwigheid.
Jouw zachtgefluisterde heeft koolzwarte ogen
En als je opent, haar aanraakt met jouw eigen diepste blauw
Dan zie je de zwaluwvleugelslag van haar wenkbrauwbogen,
Haar streelhand grijpt plots die van jou.
Je knielt en proeft haar lippen, haar tong vulkaangerijpte wijn
En je beseft dat mooier haar afgelegde zwart niet kan zijn.
(F.A.Brocatus - ongepubliceerd - sonnet geschreven n.a.l.v. de 400ste sterfverjaardag van William Shakespeare - de 1e regel is de beginregel van sonnet 127, vertaald door Peter Verstegen.)
April 2016
NA BRUSSEL 22-03-2016
(haikoe)
je zwijgt en je raapt
gevallen woorden op je
vormt een zin je spreekt
(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)
Maart 2016
XI.
zij verbannen de vogels
schrappen hun namen
uit de bomen
een stilte van gebarsten licht
bloedt in hun huis van boeken
hebben ze de ruggen
gebroken en gekeerd
(F.A.Brocatus - uit: "gezangen van zout en zilver" - ongepubliceerd)
Februari 2016
(OMTRENT VINCENT VAN GOGH)
Terwijl de andere bloemen toekeken
zag ik met bijna dichtgeknepen ogen
hoe de klimrozen leken te smelten.
Ik hield mijn adem in en volgde twee
blinkende torretjes op de rand van de waterput,
ze aarzelden, waren ineens verdwenen.
Onder de bomen stuurde ik de schaduwen weg
en ik tekende in een plots ontstane plas van licht
het pas gevonden nest van een winterkoninkje.
(F.A.Brocatus - uit: "Omtrent Vincent" gedichten over de jeugd en het beginnend kunstenaarsschap van Vincent van Gogh, Uitgeverij Ceedata, Chaam - 2015)