GEEF IEMAND
Als je alleen de straat ziet
dan weet je niet
wat er in de huizen gebeurt.
Geef iemand met autisme
de tijd om de huizen op te tellen
tot een straat, een dorp, een stad.
(F.A. Brocatus - geschreven i.o.v. Autisme Netwerk t.g.v. de jaarlijkse Autismeweek)
SOMS VALLEN ER ENGELEN
Er is noodweer en wij willen vrede. Landschappen
en woongebieden liggen als achtergelaten, schepen
bijten zich vertwijfeld vast in woelig water, lucht
en horizon vormen een gehechte, gelittekende mond.
Waar wij vallen proberen wij elkaar op te rapen.
Wij zijn onhandig, uitgebeend. Wij strekken ons
uit als grijpbaar, lillend vlees op de mesrand
van een dwingende en steeds luider tikkende tijd.
Wij kennen vele cycli van bloeden in aarde,
van ademen onder water. Wij valschermen,
tasten, haken met onze vingers in elkaar.
Soms openen schaduwen zich en vallen er engelen
uit een wolkenvolle hemel. En niet wetend wat te doen
knippen wij hun vleugels of binden ze samen.
(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)
FEBRUARI
het smelten zoals jij van sneeuw
tot wortel geen jaarringen aantast.
met bedekte mond slijp ik weer
de pennen in de traagzame inkt
van weilanden uitgestrekte stilte.
wij ontbreken onze handen liggen
gedicht ontwapend en gezilverd.
(F.A.Brocatus - uit: "Kroonvuur" - WEL - Bergen op Zoom, 2002)
IK HAD EEN BOOM IN GEDACHTEN
Ik had een boom in gedachten
toen ik het huis verliet. Ik paste
mijn pas aan. Bruingele bladeren
waaiden voor mijn voeten weg.
Ik had een boom in gedachten,
ik voelde hoe iemand over mijn
schouder meekeek. Een straat opende
zich onder bruingele bladeren. De boom
die ik in gedachten had stond voor mij
toen ik een stem hoorde en opkeek.
(F.A.Brocatus - ongepubliceerd - jaarwisseling 2018 /2019)
