FRANS A. BROCATUS Schrijver & dichter

Maand gedicht maart 2018

ZO STIL IS HET ALS IEDEREEN WEG IS

In memoriam Menno Wigman (1966 - 2018)

Ze droegen namen gemaakt uit een zacht

velours en ogen die zich verstopten in het

onbeschreven pochet dat bijna achteloos

in jouw borstzakje zat. Ze laaiden het vuur

dat ' s nachts donkerdieper en krullender was,

ze plooiden in momenten die je somtijds

heilig noemde. Later en alleen rookte je nog

een sigaret, je keek naar haperend licht rond

torens. Er was iets roestig in jouw bloedbanen.

Toen al. Je kleefde opgespaarde woorden onder

een gebarsten spiegel. En plots viel het bonken van

jouw hart zoals een dubbele kloosterdeur in het slot.

(F.A. Brocatus - ongepubliceerd)

Maand gedicht februari 2018

EEN KLEINE GESCHIEDENIS

Je kent de pijlrechte weg langs de zee

en je matigt snelheid. Je haalt het water

niet in, tornt de naden niet los.

De maan is een gemorste melkvlek,

een blind oog dat ingepakt wordt

door voortjagende wolken.

Je zwijgt en daalt op blote voeten af

in je geschiedenis. Je kijkt niet waar je loopt

want daar is het te laat voor. Je geheugen

ligt in de mal van dit voor jou uitgesneden

landschap. Boomkruinen zeven licht en donker,

takken plooien zich tot het stuur in je handen.

(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)

Maand gedicht januari 2018

EEN BEGIN

In haar lakenwitte winter sneeuwde ik in

terwijl zij mij met behoedzame vingers

het smelten leerde. Ik gaf haar de woorden

glas en water en volgde haar handen

die bloemen herschikten. Ik vertelde haar wat

mijn nieuwe wachtwoord was. Ze glimlachte

toen ik zei dat het uit een traag dier,

een schuilplaats en daartussen

een getal, bestond.

Zij vroeg mij in welke maand de meeste beloftes

verloren gingen, ik antwoordde dat in januari

vele onverwachte reizen begonnen.

(F.A.Brocatus - ongepubliceerd - jaarwisseling 2017 / 2018)

December 2017

NAVIGEREN

voor Frans August Brocatus, 60

Waren wij wild, ooit, in Parijs,

voor ivoren weemoed ons

kalmte inzong, beelden van

een brood, een roos influisterde.

Bittere rijst leggen we naast ons

neer en omdat blauw aan wenen

grenst, soms, verworden wij tot

ruiters en monniken in alle talen.

Laat ons navigeren, onze

kleinste daden bezweren.

Niets, maar dan ook niets

is tevergeefs.

(Roger Nupie - uit: Liber Amicorum tgv de 60e verjaardag van F.A.Brocatus - Demer Uitgeverij Leusden 2017)