TEKENING MET BLAUW KRIJT

                                                            Voor Inge Boulonois

Er is een lijn die ombuigt in de ring

van het oog dat blauw en trager als

een mond die roder wacht op de

tong die daalt vanaf een ander

gehemelte en luistert in haar spier

met krijt aan vingers en in het

schootsveld kantelt onder het gedicht

oog openen de lippen die hij noemt

bij hun kleur. Het is zijdestil als zij

zegt kom als een uur ik wijs je aan.

(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)

DE HANDEN VAN ZIJN VADER

Ineens zijn zij daar weer

de grijsgele laatste handen

van zijn vader de voorzichtige zaaier

hij heeft ze niet meer aangeraakt

de stalen glans van het daglicht werd

buitengesloten roetvlekken kleefden onder

de dode ogen van de landman zijn vader

(F.A.Brocatus  - ongepubliceerd)

DE WEG TERUG

Nacht en hij schuift met regen onder autobanden

over een uitvalsweg. Hij heeft weer afscheid genomen,

de tas met wasgoed moet nog een nacht wachten

op water en zeep. Er is muziek in de cocon cabine, 

de lichten zijn geel, groen, oranje en rood. Hij doet twee

knoopjes van zijn hemd los en ruikt hoe zij haar sporen

op hem achterliet. In de verte ligt een dorp met een naam

als een voorspelbaar einde. Haar stem in de voicemail 

en hij luistert. Een aftandse vrachtwagen uit Letland wordt

ingehaald door een Lamborghini met Duitse nummerplaat.

Vanuit een Bulgaarse bestelbus kijkt een Romavrouw hem

unheimlich aan. Hij toetst voor de vierde keer herbeluisteren.

(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)