MISSCHIEN
misschien was het een voorwerp
dat hij onbewust verlegd heeft
en werden zijn handen toen
voetstappen die zijn zwijgen
ondertitelden misschien hielden
zijn woorden het gordijn vast
toen hij het raam sloot
(Jaarwisseling 2015 - 2016
ongepubliceerd
F.A.Brocatus)
III.
een onsplijtbare
bloem schuilt
in het laaghout
soms breekt blauw door
en tovert de zon
een bontgekleurde vogel
op het spiegeltje in haar hand
(F.A.Brocatus - uit: "Gezangen van zout en zilver" - ongepubliceerd)
HERTEN IN HET SLAAPKAMERBEHANG
In deze nacht hapert er een droevig licht
aan de grijze gevel, ik hoor het roesten van
jouw naam in de lantaarnpalen zij buigen,
er vluchten herten in het slaapkamerbehang.
Het is een broze schaal waarin jouw ogen
een foto in mijn ziel omkaderen, de nacht
struikelt, cirkels vallen uit de maan, ik haper
aan de lichtstreep tussen de overgordijnen.
Achter mij in uw traag craquelé wacht gij
met uw slanke handen in uw hunkerende schoot,
brede geweien houden mij aan het raam.
Vurig wens ik jouw mond te branden in mijn metaal,
ik neem mijn zwartlederen handschoenen van de
vensterbank, zie jouw ogen met de herten verdwijnen.
(F.A.Brocatus - uit: Je tikt er tegen en het zingt, gedichten over Gerrit Achterberg, Demer Uitgeverij - 2015)
XII.
Deze avond schaft de uren af
onder heilzaam en geduldig licht
diepdrukt hij hergevonden woorden
ver in de nacht ligt omgekeerd een steen
met de runen van zijn verlangen.
(F.A.Brocatus - uit: Het brood, de roos, de monnik - WEL - Bergen op Zoom - 2009)
