In 1980, ik werd toen op 25 september 23 schreef ik het volgende gedicht:
VERJAARDAG 1980
( terwijl een zachte herfst de bladeren omsloeg)
het rode oosten waarin ik de horizon
verkende en groeiend uit een aarzelend
alfabet het spreken leerde
de tekens van mijn handen die het licht
aanschouwden de plaats onder mijn schedel
die te bewonen werd toen.
(F.A.Brocatus – ongepubliceerd)
EXODUS
In aantal groeiend dragen zij tweekleurige banieren
en verscheuren de landkaarten aan de muren.
Hun nieuwe wereld ligt op de bodem van de schreeuw
van wie zij tegenkomen, zij havenen de hemel
daarboven, hakken wolken tot bloedende regen.
Uit aarde trekken zij de rook van in puin geschoten steden,
de adembenemende mist uit gebrandschatte dorpen.
Tralies voor de zon kunnen niet meer smelten, wegwijzers
verbuigen rivieren vullen zich met kadavers. Wrakken
en kapotgeslagen huisraad verbergen vluchtelingen.
Zij luisteren naar stemmen, naar vuren in de vlakten,
met de handen op de rug beschermen zij hun hoofden.
(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)
SENRYU
mooi zijn meisjes met
rugzakken in de regen
ze kijken niet om
(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)
HET GELUID DER STILTE
Zoals in een kamer het wachten
van stoelen, een tafel, een bank,
een piëdestal met groene plant,
een mistig landschap op een schilderij.
Aanwezigheid van afwezigheid en muren
die dalen over de houten lambrizering tot in
de kieren van de eikenhouten vloerdelen.
(F.A.Brocatus - gepubliceerd in De Vallei, nr.49, jrg.12 maart 2022)
