TEKENING MET BLAUW KRIJT
Voor Inge Boulonois
Er is een lijn die ombuigt in de ring
van het oog dat blauw en trager als
een mond die roder wacht op de
tong die daalt vanaf een ander
gehemelte en luistert in haar spier
met krijt aan vingers en in het
schootsveld kantelt onder het gedicht
oog openen de lippen die hij noemt
bij hun kleur. Het is zijdestil als zij
zegt kom als een uur ik wijs je aan.
(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)
DE HANDEN VAN ZIJN VADER
Ineens zijn zij daar weer
de grijsgele laatste handen
van zijn vader de voorzichtige zaaier
hij heeft ze niet meer aangeraakt
de stalen glans van het daglicht werd
buitengesloten roetvlekken kleefden onder
de dode ogen van de landman zijn vader
(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)
DE WEG TERUG
Nacht en hij schuift met regen onder autobanden
over een uitvalsweg. Hij heeft weer afscheid genomen,
de tas met wasgoed moet nog een nacht wachten
op water en zeep. Er is muziek in de cocon cabine,
de lichten zijn geel, groen, oranje en rood. Hij doet twee
knoopjes van zijn hemd los en ruikt hoe zij haar sporen
op hem achterliet. In de verte ligt een dorp met een naam
als een voorspelbaar einde. Haar stem in de voicemail
en hij luistert. Een aftandse vrachtwagen uit Letland wordt
ingehaald door een Lamborghini met Duitse nummerplaat.
Vanuit een Bulgaarse bestelbus kijkt een Romavrouw hem
unheimlich aan. Hij toetst voor de vierde keer herbeluisteren.
(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)
