VERTRAAGDE OMHELZING
Een uitsparing van een voetafdruk en daarrond
blauwgrijs dat leidt naar een handpalm. Er is geen
kaart getekend. Voorbij het gras verzamelen
bomen alsof ze elkaar voor het eerst ontmoeten.
Tussen diepe voetsporen en dunne handlijnen
werpen langzame lichamen schaduwen af,
er is een nadering die, met de handen op de rug,
gedicht wordt als een vertraagde omhelzing.
(F.A. Brocatus – ongepubliceerd)
In 1980, ik werd toen op 25 september 23 schreef ik het volgende gedicht:
VERJAARDAG 1980
( terwijl een zachte herfst de bladeren omsloeg)
het rode oosten waarin ik de horizon
verkende en groeiend uit een aarzelend
alfabet het spreken leerde
de tekens van mijn handen die het licht
aanschouwden de plaats onder mijn schedel
die te bewonen werd toen.
(F.A.Brocatus – ongepubliceerd)
EXODUS
In aantal groeiend dragen zij tweekleurige banieren
en verscheuren de landkaarten aan de muren.
Hun nieuwe wereld ligt op de bodem van de schreeuw
van wie zij tegenkomen, zij havenen de hemel
daarboven, hakken wolken tot bloedende regen.
Uit aarde trekken zij de rook van in puin geschoten steden,
de adembenemende mist uit gebrandschatte dorpen.
Tralies voor de zon kunnen niet meer smelten, wegwijzers
verbuigen rivieren vullen zich met kadavers. Wrakken
en kapotgeslagen huisraad verbergen vluchtelingen.
Zij luisteren naar stemmen, naar vuren in de vlakten,
met de handen op de rug beschermen zij hun hoofden.
(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)
SENRYU
mooi zijn meisjes met
rugzakken in de regen
ze kijken niet om
(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)
