Haikoe

een verlaten nest

zonder bodem laat een pad

zien tussen bomen

(F.A.Brocatus – ongepubliceerd)

ZIJ ZEGT DAT IK ANDERS BEN

Ik sta naast mezelf. De vrouw die me

aankijkt wil mijn ogen. Ze noemt ze

notenbruin als een warme nazomer.

Mijn glimlach is een lepel naar haar

mond. Zij spreekt langzaam als honing,

weloverwogen zet ik korven op een rij.

Zij zegt dat ik anders ben: mijn mes heeft

de zilveren punt van een Visconti-vulpen,

als ik haar kus omarmt mijn azuurblauwe inkt

het licht dat niet aanraakt maar binnendringt.

(F.A.Brocatus – gepubliceerd in REALmag, februari 2024)

Jaarwisseling 2023 - 2024

De vroege ochtend

Wij breken geen deur open omdat wij vogels

willen beschermen.Met onze handen op de rug

vermoeden wij waar hun nesten verborgen zijn.

Bladgroen zijn de geheimen die wij in ons dragen.

Het lied dat klinkt dringt binnen in lange en bochtige

gehoorgangen. Wij gaan op zoek naar het juiste hout

om een dirigeerstok te maken. Wij snijden een alfabet.

F.A.Brocatus

Uit: Littekens van het geheugen – Uitgeverij Ambilicious Breda / Kalmthout 2023