Frans Brocatus

LANDSCHAPPEN

 

IV.

 

Zo is het: zij weet niet dat hij naar haar

kijkt terwijl zij blootsvoets op het strand

 

naar zee loopt. Zij tilt haar gebroken witte

jurk op. Hij ziet haar het water voelen en hij

huivert in haar plaats. Zij kijkt om en hij

 

zwaait naar haar. Hij gooit met alle kracht

zijn hengel, ziet daarna haar hoofd wegdrijven.

 

(F.A.Brocatus - uit: Sanguines, gedichtenbundel in voorbereiding)