EEN KLEINE GESCHIEDENIS
Je kent de pijlrechte weg langs de zee
en je matigt snelheid. Je haalt het water
niet in, tornt de naden niet los.
De maan is een gemorste melkvlek,
een blind oog dat ingepakt wordt
door voortjagende wolken.
Je zwijgt en daalt op blote voeten af
in je geschiedenis. Je kijkt niet waar je loopt
want daar is het te laat voor. Je geheugen
ligt in de mal van dit voor jou uitgesneden
landschap. Boomkruinen zeven licht en donker,
takken plooien zich tot het stuur in je handen.
(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)