FRANS A. BROCATUS Schrijver & dichter

Maand gedicht mei 2019

EEN VROUW OP EEN PERRON

De knopen op de jassen van de drie stationschefs,

die naast elkaar op een bank op het perron zitten,

lijken blinkende geldstukken uit een vorige eeuw.

Achter de goedlachse mannen hangt een poster

met daarop een vrouw in badkleding. Vanaf een 

strand schuift haar blik over de conducteurspetten.

Het is 9.32 u. Achter mij knarsen van staal op

staal. Een trein komt piepend tot stilstand. Ik zie je

als eerste de treeplank afstappen. Je stuurt me een

glossy glimlach. Ik draai me om en zie dat de mannen

verdwenen zijn en dat op de plek waar de poster hing

nu in een krullerige lijst een vierkante spiegel schittert.

Ik stel mijn blik scherp, zie je naderen in de spiegel,

traag beweeg je je hoofd naar links en ineens herken ik

je als de vrouw op de poster. Ik keer me om en zie dat

het perron leeg is.

(F.A. Brocatus - uit: "Goor in de bocht" - Demer Uitgeverij, 2019)

Maand gedicht april 2019

GEEF IEMAND

Als je alleen de straat ziet

dan weet je niet

wat er in de huizen gebeurt.

Geef iemand met autisme

de tijd om de huizen op te tellen

tot een straat, een dorp, een stad.

(F.A. Brocatus - geschreven i.o.v. Autisme Netwerk t.g.v. de jaarlijkse Autismeweek)

Maand gedicht maart 2019

SOMS VALLEN ER ENGELEN

Er is noodweer en wij willen vrede. Landschappen

en woongebieden liggen als achtergelaten, schepen

bijten zich vertwijfeld vast in woelig water, lucht

en horizon vormen een gehechte, gelittekende mond.

Waar wij vallen proberen wij elkaar op te rapen.

Wij zijn onhandig, uitgebeend. Wij strekken ons

uit als grijpbaar, lillend vlees op de mesrand

van een dwingende en steeds luider tikkende tijd.

Wij kennen vele cycli van bloeden in aarde,

van ademen onder water. Wij valschermen,

tasten, haken met onze vingers in elkaar.

Soms openen schaduwen zich en vallen er engelen

uit een wolkenvolle hemel. En niet wetend wat te doen

knippen wij hun vleugels of binden ze samen.

(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)

Maand gedicht februari 2019

FEBRUARI

het smelten zoals jij van sneeuw

tot wortel geen jaarringen aantast.

met bedekte mond slijp ik weer

de pennen in de traagzame inkt

van weilanden uitgestrekte stilte.

wij ontbreken onze handen liggen

gedicht ontwapend en gezilverd.

(F.A.Brocatus - uit: "Kroonvuur" - WEL - Bergen op Zoom, 2002)