WEILAND MET STOELEN
Je hebt er nooit bij stilgestaan
en ineens is het zo: je ziet
hoe stoelen in de kamers
van het huis hun tafels hebben
achtergelaten. Uiteindelijk lukt
het je om de klemmende ramen
te openen. Het waait harder
dan je dacht. Je laat je ogen
los. Ze fladderen. Ze klapwieken.
Het worden scherende merels.
In een weiland strijken ze neer
op leuningen. Van bekende stoelen.
(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)